Skýrsla stjórnar mars 2016 Ritað af Olgu Perlu Nielsen formanni félagsins.
Árskýrsla þessi greinir frá starfsemi Dýraverndunarfélags Villikatta, fyrir starfsárið 2015.
Síðastliðið ár var viðburðaríkt,lærdómsríkt og ánægjulegt, við erum að þróast sem félag bæði hvað varðar starfshætti og starfsreglur. Nokkur reynsla er nú komin á flesta verkþætti og getum við því mótað okkar eigin vinnuaðferðir og reglur enn betur.
Á þessu síðastliðna ári höfum við náð að gera enn meira og teygja okkur enn lengra í áttina að okkar markmiðum. En eitt af okkar markmiðum er að stækka og teygja okkur til allra landshluta, því vissulega eru villikettir alls staðar á landinu. Annað markmið okkar er að bæta við okkur mannsskap, bæði félagsmönnum og starfandi fólki innan félagsins. Á árinu eignuðumst við dygga samstarfsmenn á Suðurnesjum sem við er mjög þakklátar fyrir, og enn er að bætast þar í hópinn af góðu fólki, við hjálpumst að og erum í nánu sambandi daglega. Við hófum einnig samvinnu með Villikattahjálp Hafnarfjarðar og Dagný Björk Hreinsdóttur úr fyrrum Kettlingasjóði Nelsons, og erum við búinar að vinna mjög náið með þeim megnið af árinu og höfum við getað hjálpast mikið að og erum við mjög þakklátar fyrir þeirra elju og vinnusemi í þágu villikatta. Við höfum einnig verið í ágætu samstarfi við Kisukot á Akureyri.
Við höfum eins og ég sagði náð að færa út kvíarnar og erum nú að vinna á fleiri svæðum. Til að mynda í Vesturbænum, Grafarholtinu (geldingar + kettlingar), við erum einnig að vinna víða í Hafnarfirði ásamt Villikattahjálpinni og tókum einnig ágætis törn í Mosfellsbæ, og síðast en ekki síst á Suðurnesjum (Keflavík, Grindavík, Njarðvík) með okkar fólki þar og þar er einnig komin á samvinna með dýralækni Suðurnesja. Þegar að litið er heilt yfir árið þá höfum við náð að gelda allt að 100 ketti og náð inn yfir 100 kettlingum.
Félagið hefur náð að fjárfesta í fleiri fellibúrum til veiða, en félagið á að eiga um 13 búr í dag, en við unnum okkar fyrsta ár með 4 fellibúr, svo þetta er mikið til bóta. Einnig höfum við náð að fá gefins og keypt á góðu verði ýmis búr sem að vantar til starfseminnar.
Við náðum að stofna lítinn sjúkrasjóð sem við viljum gjarnan kalla sjúkrasjóð Móra, en hann var illa haldinn af krabbameini og náðist því miður ekki að bjarga honum, en næst þegar að illa haldið dýr kemur á okkr borð þá erum við tilbúnar með sjúkrasjóð sem getur nýst í lækniskostnað.
Eitt af því sem að þróaðist einnig á síðast ári var Kristukot, en það er lítið kettlingakot sem að notað er til að manna litla kettlinga, já og stundum stálpaða ketti. Kristukot er lítið hýsi þar sem allt er til alls, búr, kattasandsdallar og sandur, matur, leikföng ofl . og er öllum þeim kettlingum sem við náum komið fyrir þar í mönnun hjá Maríu og Signýju, en þær hafa að mestu átt heiðurinn af þessari starfsemi félagsins. Við viljum meina að hátt í 60 kettlingar hafi stoppað við í Kristukoti á síðasta ári.
Einnig fengum við til afnota upphitað gámahýsi til að hýsa gelda ketti eftir aðgerðir og einnig til að geyma ýmsan búnað í eigu félagisns, s.s búr og fæði. Við eigum þó eftir að koma honum frekar í gagnið til að hann geti nýst okkur betur en hann gerir nú.
Fjáröflun ársins var góð, en við nýttum okkur netsöfnun.is, og söfnun Maraþons Reykjavíkur, við vorum einnig með jólasöfnun, sem að gekk mjög vel, en þá vorum við með sölu á einstaklega fallegum jólagjafalímmiðum, sem seldust vel.
Þær dýralæknastofur sem að við höfum verið í samvinnu með á árinu eru: frumkvöðlarnir okkar á Dýralæknastofu Reykjavíkur, Dýralæknamiðstöð Grafarholts, Dýraspítalanum í Víðidal og Dýralæknastofa Suðurnesja. Og viljum við þakka þeim innilega fyrir þeirra samvinnu.
Annað sem að gaman er að nefna sem skeði á árinu en kemur okkar starfi ekki beint við en voru þó málefni sem við komum að voru… t.d málið með sjókisuna hana Særósu, en það var kisa sem að rataði óvart á frystitogarann Gnúp og dúsaði þar með sjómönnunum í góðu yfirlæti í rúmml tvo mánuði, en við vorum í góðum samskiptum við þessa herramenn og buðumst til að taka við henni þegar að hún kæmi í land og koma henni til manna sem að við svo gerðum. Annað heldur sorglegra mál var málið um hana Kjörnu kisu, en hún fannst kettlingafull í Kjarnaskógi á Akureyri þar sem að henni hafði verið hent út og endaði hún svo í Kisukoti á Akureyri en fékk þaðan svo heimili í hérna í Reykjavík. Þeir eigendur náðu ekki að tengjast henni nógu vel og ákvaðu að sleppa henni lausri í Hafnarfirði. Okkur var svo bent á hana af umhyggjusömu fólki sem var farið að gefa henni mat á hverjum degi í næstum 2 mánuði og fannst hún óvenju blíð. En við komum og sóttum hana og náðum að koma henni á endanlegt heimili á Suðurnesjum.
Einnig er gaman að segja frá því að okkar félagsmenn náðu að uppræta tvo kattasafnara eða cathordera, þar sem að um fleiri tugi katta var að ræða, og margir hverjir veikir og sýktir, þeim var komið undir læknishendur og á önnur og betri heimili.
Að lokum viljum veita eftirtöldum aðilum sérstakar þakkir: Má þar nefna Villikatthjálp Hafnarfjarðar (Arndísi K og Tinnu Rut) , Dagný Björk, Guðbjörg, Tobba og Helgunum á Suðurnesjum fyrir samstarfið, Völlu Jónu Eyglóardóttur sem tók sig til og handsmíðaði 4 litla kattakofa og gaf okkur, Sigrúnu Haraldsdóttur fyrir aðstoðina með heimasíðugerð ásamt Maríu Kristu, Áslaugu Eyfjörð, Brimdísi Klöru Runólfsdóttur ásamt Valgerði Guðsteinsdóttur og Anítu Yuan fyrir að vera frábær fósturheimili sem hægt er að leita til aftur og aftur , Gæludýr.is, Dýrheimar, Lífland, Icepet og SS fyrir fæði, hvort sem er gefins og með aflsáttarkjörum.